Eventos arquivo - Escenas do Cambio 2024

Desde un concepto expandido das prácticas escénicas, SED, busca afondar na palabra escrita, no seu debuxo e no seu trazo, así como nas estratexias de narración, nos modos de facer e nos dispositivos e procedementos para comunicala. SED utiliza o texto como unha rede de ideas, de imaxes e paisaxes escritas para movelas nun espazo multidimensional.

A peza desenvólvese como unha sorte de sopa de letras onde a palabra mesma, a súa traducción literal, determina a acción. Textos debuxados de maneira coreográfica, escrituras que debuxan palabras, palabras movidas polo espazo impresas en diferentes obxectos… Un percorrido de accións que investiga sobre a propia anatomía da palabra e da linguaxe que traballa entre a estrañeza e a familiaridade para que emerxa a experiencia real do espectador. Canta flexibilidade pode conterse nunha palabra?

Un site specific contextual que convida á audiencia a experimentar a construción da obra a carón da artista, sen bancadas, nin cadeiras, nin puntos fixos. Unha montaxe expositiva en directo que quedará instalada para que os seus restos, rastros e pistas poidan xerar relato en quen as ve e experimenta a posteriori: a reconstrución dos feitos a partir dos desfeitos.

Raquel Ponce

Licenciada en Historia da Arte, fórmase e traballa como bailarina, actriz e directora escénica en Canarias e Madrid. Artista residente do Estudios de Producción del Centro de Arte La Regenta e membro activo e co-fundadora do colectivo artístico independente El Hueco. Co-fundadora da compañía de novas tendencias escénicas Perro Verde.

Intérprete de numerosos espectáculos de danza, teatro e performance entre os que destacan aqueles realizados con Gary Stevens (And), Xavier Le Roy (Extensions, Proyect) e Tino Sehgal presentados en diferentes cidades europeas.

Como creadora realiza e interpreta as pezas escénicas La última vez de siempre, Otra estúpida película norteamericana, Artematón, Cervezas gratis, Y/O, Narcisa e Sin Título, entre outras.

Realiza proxectos de carácter expositivo que puideron verse no Gabinete Literario, Laboratorio B9 do Centro Atlántico de Arte Moderno (CAAM), Instituto Cervantes de Berlín, Festival de performance Cuerpo a Cuerpo no Centro de Arte La Regenta, Festival de Cine de las Palmas de Gran Canaria, Casa de los Coroneles en Fuerteventura, no Tragaluz Digital da Sala de Arte Contemporáneo de Santa Cruz de Tenerife, Festival Cinemadamare en Italia, Bienal de Arte de Dakar, Festival a ras de suelo, Área 60 en Tenerife Espacio de las Artes, dirixido a artistas emerxentes e comisariado por Ángeles Alemán.

Un tributo visual e sonoro aos dez anos de Escenas do cambio que sae á rúa para reencontrarse co público do festival e descubrirlle a súa historia a todo aquel que se cruce no camiño. O dúo Yuraq Walla x Emilio Horyaans constrúe na fachada do Salón Teatro en Compostela unha experiencia multisensorial que celebra o pasado á vez que reclama a atención das audiencias máis novas, chamadas a participar da renovación e actualización constante da escena cultural galega.

Guillermo Cavero Emilio (Pamper/Yuraq Walla)

Guillermo Cavero é un deseñador gráfico, promotor e DJ peruano establecido en Santiago de Compostela desde hai máis de 15 anos. Ademais de ser o fundador de Bombo a Negras, colectivo dedicado á produción de eventos, centrado na creación e difusión de espazos de música electrónica e urbana, é co-fundador da promotora La Melona, asociación cultural destinada á difusión de eventos musicais e artísticos en Santiago de Compostela, como o Melonafest, Melonaclub ou Portas do Camiño, Portas da Cultura.

Emilio Horyaans (Paspi)

O vigués Emilio Horyaans desenvolve o seu campo de acción entre o vídeo, a fotografía e o deseño gráfico, facetas que enlazan coa súa actividade como produtor e DJ de música electrónica (PV3000).

Cun marcado enfoque experimental e expresivo, mostra un interese particular en explorar a abstracción a través do son e da imaxe en movemento. O seu obxectivo é conectar estas formas artísticas para que interactúen con outras disciplinas.

Rabaño sinfónico é un espectáculo ao aire libre que convida ao público a pastar con Moon Ribas (artista cíborg) e Quim Girón (acróbata), intérpretes da peza. Cada persoa do público leva un altofalante como se fose unha choca electrónica, de maneira que o son do espectáculo está en constante movemento grazas ao camiñar das persoas espectadoras, que canda as intérpretes forman e deforman coreografías para cada escena. Joan Cot, músico e alma desta orquestra, manipula todo o universo sonoro creado a partir da voz. Rabaño sinfónico é un medio, un pobo, un instrumento, unha cerimonia… que invoca o sentido gregario e o instinto animal dentro do ser humano.

Entradas para o Rabaño sinfónico pola Cidade da Cultura. Sábado 4 de maio ás 12 horas. Punto de encontro: entrada ao Bosque de Galicia próxima á pista de entrada á galería de servizos do Gaiás.
Entradas para o Rabaño sinfónico polas rúas de Santiago de Compostela. Domingo 5 de maio ás 12 horas. Punto de encontro: Praza de San Martiño Pinario.

A ter en conta:

A saída do Rabaño sinfónico non se cancelará a non ser que as condicións meteorolóxicas desaconsellen a realización do espectáculo. No caso choiva, é recomendable asistir con paraugas e/ou chuvasqueiro.
Para aquelas persoas con mobilidade reducida recoméndase reservar o percorrido do domingo 5 de maio polas rúas de Compostela.

Moon Ribas e Quim Girón

A colaboración de Moon Ribas e Quim Girón comezou en 2019 coa motivación de mesturar as artes escénicas coa cibernética. Este territorio común levounos a crear proxectos como Fenomen (2021) ou Sentit de l’embaràs (2022), que permitiu a Quim estar “dixitalmente embarazado” e conectado ao embrión do seu fillo durante o embarazo de Moon. Deste proxecto realizaron dúas intervencións performativas, unha no Smithsonian Amerian Art Museum de Washington e outra dentro do programa International Symposium on Electronic Art 2022 en Mataró.

Moon Ribas (Mataró, 1985).- Artista cíborg e coreógrafa. Durante case sete anos levou implantes nos pés que lle permitían percibir os movementos sísmicos da Terra en tempo real a través das vibracións no seu corpo. O seu traballo baséase en investigar o movemento dunha maneira máis profunda mediante o uso da tecnoloxía, e en explorar os límites do seu corpo, a súa identidade e a arte. A súa forma de expresar esta nova percepción consiste en facer que a Terra sexa a coreógrafa e compositora das súas pezas. En 2010 cofundou a Cyborg Foundation.

Quim Girón (Barcelona, 1985).- Fundador e director artístico da compañía Animal Religion (2012), interesada na investigación de novas linguaxes dentro do circo contemporáneo. A compañía foi premida en varias ocasións, destacando o Premio Especial Ciutat de Barcelona polo espectáculo Sifonòro no ano 2016. Licenciando en DOCH pola Universidade de Danza e Circo de Estocolmo, onde recibiu a bolsa Sophie Hulten pola súa creatividade, xogo co risco e habilidade como artista de circo.

Ficha técnica

Cataluña | 55 min | 9 €

Autores e intérpretes: Moon Ribas e Quim Girón
Música: Joan Cot
Vestiario: Adriana Parra
Enxeñeiro de altofalantes: Jose Luis Salmerón
Coprodutores: Fira Mediterránea de Manresa, Sismograf Olot e apoio á creación de Fira de Tàrrega
Produción: Animal Religion co apoio do Departament de Cultura y del Institut Català de les Empreses Culturals e Bo Festival
Produción administrativa: Elclimamola
Residencia: Fira Tàrrega, Roca Umbert, Taula de Cultura Sant Esteve de Palautordera, La Sala Sabadell
Agradecementos: Sergi Roca, Irene Vicente, Flavia Camatcho, Alfons (pastor)

Idioma: castelán

Estrea en Galicia

Entradas

Prusik é o nome dun nó de agarre e bloqueo. Unha atadura de fricción coa característica de que se solta ao liberar a presión. Un nó de salvación.

Utilizamos a metáfora do nó Prusik para representar o universo dunha comunidade.

Buscando novos parámetros, a tribo auto-destérrase coa proposta dunha nova humanidade. Para non construír o mesmo e desde a coraxe de crear algo novo en relación aos vínculos, ao desexo, ao anhelo de ser libres, á natureza orixinal do ser; á nudez dun mesmo, á emoción, ao traballo, á familia, ao planeta… Para recuperar a inocencia do devir, para volver xogar en paz e reencontrar a identidade que precede á separación.

É urxente e necesario asaltar o Edén e recuperalo.

A compañía La intrusa reúne en Prusik unha rede de intérpretes constituída desde Euskadi e Galicia. Un encontro de 9 mulleres que reivindica a urxencia de recuperar a tenrura.

La intrusa

Compañía creada en 1996 por Damián Muñoz e Virginia García que combina a produción de obras propias de escena e audiovisual con encargas coreográficas, colaboracións teatrais e traballos para televisión e publicidade. Ten presentado as súas coreografías en máis de 30 países e mantén un destacado labor docente en prestixiosas escolas e centros coreográficos de todo o mundo.

En 2015 foi distinguida co Premio Nacional de Danza do Ministerio de Cultura. Autores de espectáculos poéticos dun forte impacto visual e emocional, cun ton intimista que conecta facilmente co público. Entre as últimas creacións están Mud Gallery. Animales de hermosa piel (2015) ou It’s a Wrap. Kubrick is dead (2020). Traballan con reflexións, símbolos e metáforas que converten en movemento sobre o escenario, apoiándose tamén nos sons e as palabras.

— Ecce Corpus, então. Mas qual corpo — este ou o outro?
— Este é o outro.

Língua Bífida é resultado dun desafío, o que o artista António Gonçalves lanzou ao escritor Pedro Eiras cando el mesmo estaba a revisitar a súa obra Ecce Corpus, performance que realizou en 1999 e que toma nova forma a través da instalación Corpo que se fai imaxe nesta edición Escenas do cambio.

A intención do libro é a de analizar a performance en si, o uso dos corpos nela e o rexistro das imaxes como memoria dos actos. Construído a xeito de diálogo, o ensaio gravita tanto sobre a acción realizada por António Gonçalves como sobre as imaxes e artistas núcleo que empregou no seu día e que hoxe podemos considerar históricas.

Nesta presentación de Língua Bífida, artista e autor xeran tamén un diálogo que se abre á reflexión sobre a importancia da performance no campo da creación artística, sobre os corpos, os actos e a memoria.

Pedro Eiras

Pedro Eiras é profesor de Literatura Portuguesa na Universidade do Porto e investigador do Instituto de Literatura Comparada Margarida Losa, onde coordina a liña de investigación Intermedialidades.

Desde 2005 ten publicado varios libros de ensaios sobre a literatura portuguesa dos séculos XX e XXI, con enfoques interartísticos e sobre cuestións éticas. En 2021 publicou Língua Bífida. Un ensaio sobre Ecce Corpus, performance de António Gonçalves, editado por Documenta. Actualmente desenvolve investigacións sobre a representación e o imaxinario da fin do mundo. Tamén é autor de obras de poesía, ficción, teatro e outros xénero máis difíciles de clasificar.

Millo Vello é unha práctica performativa onde corpos e obxectos dialogan coa música en vivo.

É un exercicio de continua tentativa de volver á sabedoría ancestral, primitiva, ao mesmo tempo que abrazamos o que forma parte da nosa realidade e contexto actual.

Aceptar e construír co que temos ao noso alcance sen perder a mirada no que nos enraíza e dá sostén. Rendendo homenaxe ao tempo dilatado, ao pasado, pero acollendo a velocidade de hoxe. Acollendo o presente nesta convivencia que podería revelarse antagónica pero non o é. Podendo tecer con mimo para construír o noso lugar seguro.

En realidade, esta práctica é unha carta de amor a nós mesmas e a todas aquelas persoas que se poidan sentir apeladas na busca dese lugar apracible onde habitar.

Servímonos da busca dende o subconsciente e os soños, creando paisaxes visuais que invitan á observación tranquila, a poñerse en tempo de árbore. Para acadar así o deleite de ser testemuña de algo que, como a natureza, vaise conformando pouquiño a pouco.

Ay, Cariño!

Compañía de nova creación de orixe galega que dende 2023 abriga o traballo creativo conxunto de Cris Vilariño e Diego M. Buceta tras unha ampla traxectoria individual.

Cris Vilariño leva a cabo numerosos proxectos como creadora e intérprete (Cyan, MUUM, Liminal, Haiku, Todas as cartas de amor son ridículas, PINDO) e dende 2017 colabora coa compañía Licenciada Sotelo. Compaxina o seu labor artístico coa súa carreira pedagóxica, impartindo formacións intensivas de body weather e laboratorios de movemento, improvisación e conciencia corporal.

Diego M. Buceta traballa como intérprete para compañías e creadoras e creadores como Lucía Marote, Aitana Cordero, Voadora, La Coja Dansa, Equilibrio Dinámico ou A Friend in the Orchid Room, e firma traballos tanto en solitario (As vacacións máis longas) como xunto á compañía Pálido Domingo (Non hai que ser unha casa para ter pantasmas, Pentecostés e Serva me servabo te).

Rafa Mallo é batería con máis de 15 anos de experiencia. Participou en diferentes proxectos, gravou varios discos así como colaboracións con diversos artistas e ten realizado máis de 500 concertos. Un dos seus principais proxectos é como batería do grupo Triangulo de Amor Bizarro.

Let Sleeping Dogs Lie é un espectáculo que deambula entre memoria e premonición. Un solo de danza contemporánea ao redor da (in)comunicación e as cicatrices emocionais que, inevitablemente, os seres humanos acumulamos co transcorrer do tempo. Un inventario de reflexións sobre a condición humana e a súa intricada relación coas forzas que gobernan a nosa existencia. Unha procura de significado, presentada desde unha perspectiva íntima e feminina.

En escena, desprégase unha narrativa fragmentada a medida que o espazo se transforma nunha instalación escenográfica. A través da acción, abórdanse temas universais como o amor, a dor, a esperanza e o desexo de explorar o mundo e compartir a experiencia. De maneira paulatina, Laura Aris mergúllanos nun xogo máxico cun humor sutil, que nos transporta cara a unha galaxia propia, pero accesible.

Esta proposta escénica é unha cálida invitación a camiñar xuntos a través dunha mirada persoal que, con todo, esperta cóxegas no imaxinario colectivo.

Laura Aris

Laura Aris é intérprete, coreógrafa e recoñecida mestra internacional. A súa experiencia profesional inclúe unha década como bailarina da compañía belga Ultima Vez dirixida por Wim Vandekeybus. Desde o ano 2009 exerce como artista independente desenvolvendo as súas propias prácticas creativas.

Ten dirixido numerosas creacións para festivais e institucións internacionais, entre as que podemos citar Surprised By Joy (2009, para o Taller Nacional de Danza- El Barco, Costa Rica); El Buit (2010, producida polo Centro de las Artes de San Luís Potosí, México); Under the Eyelids (2011) e Geometry of Breath (2022) para a ZPA, Zagreb Dance Company de Croacia; Cualquier Mañana (2014, canda o bailarín español Álvaro Esteban); Let Sleeping Dogs Lie (2017); One Day Three Autumns (2018, para MAPDANCE, Reino Unido); El Aliento de Las Estrellas habita mi Cuerpo (2020), laboratorio de investigación para os bailaríns de La Faktoria centro coreográfico en Pamplona.

Compaxina a súa práctica artística cun labor pedagóxico recoñecido no campo da danza contemporánea internacional desde 2001 e ten un grande interese no desenvolvemento dun diálogo fluído e permanente entre a danza contemporánea e outras disciplinas.

Ao abeiro do proxecto europeo Phōnē (Dando ás linguas minorizadas unha voz), e en colaboración co Centro Dramático Galego, Escenas do cambio 2024 acolle a International Night Galicia, un evento especial que mostrará parte dos espectáculos en proceso que están a producir cada un dos países integrados nesta rede de teatros que buscan salvagardar e promover a diversidade cultural e lingüística en Europa. Unha pequena mostra da dramaturxia contemporánea europea en linguas minorizadas coa que celebrar tamén o 40 aniversario do Centro Dramático Galego.

Participan na International Night Galicia artistas procedentes de tres teatros nacionais de Romanía (Teatrul Evreiesc), Tirol Sur (Stadttheater Bruneck, Italia) e Irlanda (Fibin – An Taibhdhearc), como o director artístico Andrei Munteanu, o director Darach Ó Tuairisg ou a actriz Lisa Maurer. Unha velada na que poderemos ver e escoitar en escena tres linguas minoritarias e minorizadas en Europa: o yiddish, o ladino e o irlandés.

Phōnē conecta ás persoas que pertencen a unha minoría lingüística cos valores europeos máis aló das fronteiras culturais e de idioma. Unha colaboración que abre novos camiños para o sector teatral das linguas rexionais e minoritarias e mellora a súa posición a nivel nacional e internacional.

Ficha técnica

Tirol do Sur, Romanía e Irlanda | 60 min | De balde

Stadttheater Bruneck (Tirol do Sur – Ladino)
Elenco: Sabrina Fraternali, Mirko Costa, Lisa Maurer
Equipo de dirección e dramaturxia: María Craffonara, Christine Lasta, Viktoria Obermarzoner

Teatrul Evreiesc (Romanía – Yiddish)
Elenco: Andrei Miercure, Mihai Alexandru Muriaru, Mihai Pintenaru
Equipo de dirección e dramaturxia: Andrei Munteanu

Fibin – An Taibhdhearc (Irlanda - Irlandés)
Elenco: Darach Ó Tuairisg
Equipo de dirección e dramaturxia: Philip Doherty, Darach Ó Tuairisg

Idiomas: galego, yiddish, ladino e irlandés

Estrea absoluta

Este Manifesto é unha mirada poética sobre o espazo e o pensamento artístico, sobre as diferentes formas de expresión artística que posibilitaron e posibilitan o desenvolvemento do festival Escenas do cambio. É tamén unha chamada ao risco, ao desexo como ferramenta para expresar desde o máis profundo, para animarnos a soñar e transformar desde a poética a nosa contorna máis próxima.

*Acceso conxunto coa entrada ao espectáculo Calidoscopio de Gallaecia Ensemble Barroco.

Mateo Feijóo

Foi director do Festival Escena Contemporánea da Comunidad de Madrid. Director do Teatro de La Laboral, proxecto enmarcado na Ciudad de la Cultura de Xixón. Asesor de diferentes festivais e espazos no ámbito nacional e internacional. Puxo en marcha o proxecto Naves Matadero – Centro Internacional de Artes Vivas, proxecto que finalizou en marzo de 2020.

Como curador de exposicións, traballou en museos e galerías no ámbito internacional con artistas como Marina Abramovic, Elena del Rivero, Cristina Rodrigues… Como director artístico e coreógrafo desenvolveu un traballo persoal e en colaboración con outros creadores.

A súa actividade artística sempre estivo acompañada dun traballo próximo ao pensamento e á docencia. Na actualidade imparte clases no máster de Creación Teatral da Universidad Carlos III de Madrid e leva a dirección artística do proxecto Flipas · Laboratorio de culturas urbanas, que xurdiu en Naves Matadero co apoio da Alianza Francesa e o Goethe Institut.

DUAL é unha composición escénica en tempo real baseada nunha tese doutoral sobre o movemento creativo como ferramenta para previr o envellecemento motor e cerebral, desenvolvida por Álvaro Murillo na Universidad de Extremadura.

A través da tecnoloxía, o son en directo xerado por Murillo é recolleito polo músico Daniel Muñoz (Artomático) para crear un espazo sonoro en tempo real. A escoita entre ambos e as características acústicas do espazo —neste caso do Museo Gaiás— fan de cada representación un evento creativo diferenciado e único.

DUAL leva á escena unha problemática complexa para a ciencia contemporánea co obxectivo de que o público viva unha experiencia creativa e emocional, con base científica.

A tese doutoral Envellecemento motor e cerebral en tarefas duais con exercicio físico, danza e creatividade en persoas con fibromialxia recibiu o apoio do Programa Estatal de Promoción do Talento e a súa Empregabilidade, no marco do Plan Estatal de Investigación Científica e Técnica e de Innovación 2013-2016. DUAL foi seleccionado polo Laboratorio de Nuevos medios de Trayectos, Festival Internacional de Danza Contemporánea de Zaragoza con residencia artística no Centro de Arte y Tecnología Etopia. Tamén residiu no centro coreográfico A Casa Vella (Ourense) a comezos de 2024.

O traballo de movemento foi apoiado desde a escoita e a mirada externa da coreógrafa e intérprete de danza contemporánea e psicóloga Ana Cotoré.

Álvaro Murillo

Comeza a bailar de adulto obtendo o título de Psicopedagoxía da Danza e Técnicas do Intérprete na Universidad de Extremadura. Dentro do programa formativo do Festival À Corps (Francia) recibe formación de coreógrafos como Imre Thorman, Laurent Falguieras, François Chaignaud, Laurent Chetonne, Christine Bombal, Gaëlle Bourges ou Boris Charmatz.

Declárase autodidacta na súa forma de abordar a linguaxe flamenca xunto á danza contemporánea. É premio ao mellor expediente do grao en Ciencias da Actividade Física e o Deporte e actualmente realiza un doutoramento sobre os efectos físicos e cerebrais da danza e a creatividade motriz en persoas con dor crónica. Á súa vez, é un dos directores artísticos do Festival Internacional de Danza DZM (Cáceres).

Entre os seus proxectos creativos sobresaen: El barbero de Picasso (2018, presentada no Teatro Nacional de Nairobi xunto a unha conferencia sobre a relación entre África e o flamenco); 8 Km (2019, peza de rúa baseada en Las bodas de Sangre de Federico García Lorca); Flamencas (2020) e Serrana (2022) coa compañía de circo, flamenco e danza Albadulake. En 2023 presenta o proxecto Flamenco Futuro, baseado no baseada no Decálogo Flamenco de Vicente Escudero a través do programa Flamenco Lab (Fundación Paco de Lucía e Fundación Música Creativa).

Daniel Muñoz – Artomático

Artomático é o proxecto de música electrónica de Daniel Muñoz (Madrid, 1970), músico, produtor, xestor cultural e enxeñeiro de son, licenciado en Comunicación Audiovisual pola Universidad Complutense de Madrid. Paralelamente, traballou o son de directo de figuras da música española, ademais de compoñer para cinema e televisión. Estivo á fronte do proxecto de difusión cultural en liña Flamenco-world.com, onde ademais exerceu a fotografía de escena. Tras varios anos de traballo de laboratorio coas máquinas, nace Artomático, que funde a electrónica de improvisación con xéneros como o flamenco.

Estrea no Festival Madrid en Danza a obra DANZA 220V, creada xunto a Estévez & Panos e Antonio Ruz. Crea a música e o deseño sonoro do proxecto de danza contemporánea Ojo de Antonio Ruz e, por encargo da coreógrafa Melania Olcina compón a banda sonora do vídeo de danza experimental Muller sobre fondo. En 2016 publica o seu primeiro disco co título Electroflamenco, a partir do que desenvolve un espectáculo en directo con artistas convidados en festivais como a Bienal de Flamenco de Sevilla 2020. Tamén crea a música para a obra de danza Hilo Roto de La Venidera, para Albert Hernández e Irene Tena, solistas do Ballet Nacional de España. Ademais, faise cargo da creación musical e interpretación en vivo de Transmutación, de Antonio Ruz.

Ana Cotoré

Comeza en Zaragoza a través da ximnasia rítmica de competición, o ballet clásico e a danza contemporánea, na que actualmente centra a súa actividade profesional nos ámbitos da interpretación, o ensino e a creación.

En danza contemporánea fórmase de modo independente en distintas técnicas impartidas por diferentes profesionais, tanto en España como no estranxeiro (Francia, Hungría, Alemaña, Letonia, Brasil, Italia, Corea do Sur e Chipre) onde tamén imparte talleres e forma parte de proxectos artísticos relacionados coa danza, o teatro, a vídeodanza, o documental e a fotografía. Así mesmo, realiza colaboracións para a creación e é axudante de coreografía para traballos doutros profesionais.

Como bailarina e intérprete participa na compañía Connecting Fingers Company e no documental When I dance (Alemaña). Actualmente, traballa coa Compagnia Movimento Danza de Grabriella Stazio (Italia) e Matarile Teatro (España). Como solista e creadora participa en diferentes festivais en España (Zaragoza, Huesca, Barcelona) e no estranxeiro (Berlín, Todi).