Facer un solo que sería unha abstracción lírica.
Pero este corpo é unha forma humana e, no escenario, é figurativo desa mesma forma. Mesmo aínda que sexa figurativo —no sentido de que representa— pode, a modo de exercicio, estar composto de movementos como nunha abstracción lírica. Ou é máis ben unha estilizada figuración?
(Un solo entre a abstracción lírica e a figuración).
Unha vez que é figurativo, o que antes era abstracto deixa de selo. E inmediatamente algo, outra cousa, engádese a ela (corrente). Unha soa persoa, soa nun escenario, apenas evita non ser así… pero será que hai alguén máis aquí? Levo moito tempo aquí. Que é isto? Que son estas cousas? Oh! Son eu! Onde estou? Estou presa neste lugar. Son (corrente)?*
*A palabra “corrente” —do latín currens (correr, apresurarse)— significa tanto “movemento”, no sentido dun movemento artístico, e “cadea”, como estar encadeado, restrinxido ou confinado ao devandito movemento.
Tânia Carvalho
Tânia Carvalho (1976) naceu en Viana do Castelo e vive en Lisboa. Coñecida sobre todo como coreógrafa, cunha carreira de máis de 20 anos, tamén traballa noutros campos artísticos, como a música, o debuxo e o cinema.
Os seus traballos coreográficos inclúen pezas para o Ballet da Ópera de Lyon (Xylographie), a Compañía de Elders de Londres (I Walk, You Sing), o Ballet Nacional de Portugal (S), a Compañía Paulo Ribeiro (How will I do this?), Dançando com a Diferença (Doesdicon), e o Ballet Nacional de Marsella (one of four periods in time), entre outros moitos.
Desenvolveu varios proxectos musicais, entre os que destacan Madmud, Idiolecto e dubloc barulin. En 2018 dirixiu A Bag and a Stone – dance piece for screen (Unha bolsa e unha pedra – peza de danza para a pantalla), a súa primeira película. Foi galardoada co Premio Novos Creadores 2000, con Inicialmente Previsto, e recibiu o Prémio Autores da Sociedade Portuguesa de Autores, por Icosahedron (2012) e oneironaut (2021).